วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2553

ครั้งหนึ่งนัยชีวิต...

สวัสดีครัฟ..กระผมชื่อนาย สมชาย มงคลหมาย...อยากบอกเล่าเรื่องราวนัยชีวิต

ว่าครั้งหนึ่งกระผมนั้น~เกิดมาเปนคนที่มีฐานะม่ายจนและม่ายรวย....เปนลูกของพ่อสมปอง และ

แม่ชรินทร์...เปนลูกชายคนที่สอง...และมีพี่สาวกับน้องชายอีก2คน ผมเกิดที่จ.อยุธยา.

รพ.บางบาล..เกิดตอนหลังเที่ยงคืนของวันพุทธ..หรือเช้าวันใหม่ของหฤหัสบดี....คนโบราณว่ากัน

คนที่เกิดเวลาแบบนี้..จะมีซิกเซ๊นมีความรู้สึกที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ตอนแรกผมม่ายเชื่อคิดว่า

เปนเรื่องไร้สาระ...จนผมอายุประมาณ14ขวบต้นๆๆนั้นตกเวลาประมาณตี2เศษๆนอนม่ายหลับ..

ลุกข้นมาเข้าห้องน้ำก็เหมือนมีกลิ่นคล้ายกลิ่นธูปลอยโชยมาเข้ามานัยห้องน้ำก็ม่ายได้คิดอ่ะราย

เลยแต่พอมีกลิ่นแบบนั้เข้ามาทรุ๊กวันก็เร่มสงสัยแปลกจัย!...ก็เลยไปถามอาจารย์ว่ามานเกิดอ่ะราย

ขึ้น...เท่านั้นและคัฟพอได้รู้ขนลุกขึ้นมาทันที....

วันอาทิตย์ ที่30เดือน มกราคม! พ. ศ.2550วันเกิดเหตุ(วันเกิด)

ตกเย็นได้ซื้อของมาเตรียมกินกันเสร็จแล้วพอตกดึกก็เหมือนเดิมคัฟ...อากาศเริ่มเย็นลง...

ผมบอกเพื่อนว่ากรูมีอารายแปลกๆอยากจะลองพิสูจ!.........ผมหั้ยเพื่อนเอากล้องที่ติดมาด้วยนั้น

ไปแอบซุกบริเวณหน้าห้องน้ำแล้วผ้าคลุมตัวกล้องโดยเว้นตากล้องเอาไว้ถ่าย พอเสร็จให้เพื่อนเปิด

อัดถ่ายภาพไว้.........แล้วพวกผมก็แกล้งเข้าไปนอนกัน!!เหมือนเดิมคัฟผมเริ่มปวดฉี่..เหมือนเดิม

แต่ครั้งนี้ผมมีเพือนไปด้วย2คนสบายจัยหน่อย!คงคิดว่าม่ายมีอารายแล้วล่ะ ไห้เพือนเอากล้อง

ไปเก็บแต่พอจบคำพูดผม...ได้มีกลิ่นธูปมาลอยเข้าปะทะจมูกพอดีผมเริ่มจัยสั่นขนลุกทั่วตัว

ถามเพื่อนที้ง2คนว่าได้กลิ่นอารายไหมปรากฎว่าเพื่อนม่ายได้กลิ่นอารายเลยเอาแล้วงานเข้าผม

พูดพลางๆ.... เดินออกจากห้องน้ำโดยไวแต่ต้องสดุดกึกเมื่อมีเสียงลอยเข้าหูว่าสบายดีไหมลูก

ผมเริ่มตั้งสติบอกเพื่อนว่ารีบไปเปิดไฟนัยบ้านด่วนและหยิบเอากล้องหน้าน้ำมาโดยเร็วและหยิบ

หนังสือสวดมนต์มาด้วยผมเริ่มท่องจาก นะโม3จบ...ไปจนอุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาจนจบ........

บอกเพื่อนเปิดกล้องดูตอนแรกผมม่ายได้ดูเพื่อนเปนคนดูเพื่อนบอกว่าม่ายเหนมีอารายเลย....

จนผมดูกล้องด้วยตนเองก็ตกจัย!!!เพราะภาพที่เห็นนั้นเปนรูปแม่ของกระผมเองที่เสียชีวิตไปแล้ว

เมื่อ4ปีที่ผ่านมาแล้วผมก็เอ่ยปากขึ้นว่า(แม่คัฟลูกสบายดีคัฟแม่ม่ายต้องเปนห่วงเด๋วผมจะทำบุญ

ไปให้แม่น่ะเท่านั้นและเรื่องทั้งหมดก็หายเปนปรกติ...........จบ!

ขอบคุณทรุ๊กคนที่เข้ามาอ่าน.....สวัสดี (คำเตือน!ระวังคนเกิดเหมือนผม)